Brytyjscy astronomowie uważają, że zarejestrowali największą kosmiczną eksplozję w historii. Jest co najmniej dziesięć razy jaśniejsza niż wybuch jakiejkolwiek supernowej w całej historii obserwacji.

 

 

Eksplozja została wykryta w odległości ośmiu miliardów lat świetlnych i uważa się, że jest wynikiem pochłonięcia gigantycznej chmury gazu przez supermasywną czarną dziurę. Po raz pierwszy wybuch został automatycznie zarejestrowany przez instrumenty stacji badań kosmosu w Kalifornii w 2020 roku, ale dopiero rok później astronomowie zwrócili uwagę na dane i zaczęli je analizować.

 

Według szefa zespołu badawczego z British University of Southampton, Philipa Wisemana, znaczenie odkrycia stało się jasne, gdy tylko udało się obliczyć odległość do wybuchu. Informacje na temat odkrycia zostały opublikowane w czwartek w miesięcznym biuletynie Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego. To nie tylko najpotężniejsza eksplozja,zdaniem ekspertów, ale także najdłuższa. Odkryciu nadano oznaczenie AT2021lwx.

 

Choć nazywany jest również najjaśniejszym, astronomowie precyzują, że rozbłysk gamma zarejestrowany w ubiegłym roku, znany jako GRB 221009A, był technicznie jaśniejszy, ale trwał zaledwie nieco ponad dziesięć godzin, co oznacza, że moc AT2021lwx jest znacznie większa.

 

Zespół Wisemana był zdziwiony, co mogło spowodować coś tak uderzającego. Według specjalistów w literaturze naukowej nie było nic, co mogłoby wyjaśnić to zjawisko.

„Większość wybuchów supernowych trwa zaledwie kilka miesięcy, zanim znika. Coś, co może pozostawać tak jasne przez prawie trzy lata, jest bardzo niezwykłe” – mówi Wiseman.

Naukowcy doszli do wniosku, że przyczyną eksplozji był ogromny obłok gazu, tysiące razy większy od Słońca, który został pochłonięty przez supermasywną czarną dziurę. Eksplozja wysyła falę uderzeniową w kosmos, a pozostałości przegrzanej chmury gazu pozostają wokół czarnej dziury, tworząc coś przypominającego pączka.

 

Okazuje się, że w centrum wszystkich galaktyk znajdują się czarne dziury i zdaniem naukowców takie eksplozje przyczyniają się do przemieszczania tych centrów, a w rezultacie do zmiany konfiguracji galaktyk. Jednak Philip Wiseman wyjaśnia, że wydarzenia tej wielkości są niezwykle rzadkie.

 

„Nigdy wcześniej nie widzieliśmy czegoś takiego, a już na pewno nie na taką skalę. Byłbym jednak bardzo zaskoczony, gdyby był to jedyny taki obiekt we wszechświecie” – powiedział Robert Massey, zastępca dyrektora Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego w komentarzu BBC.

Teraz astronomowie zamierzają zaangażować się w bardziej rygorystyczne poszukiwania takich zjawisk. Mają nadzieję, że pomogą im w tym bardziej zaawansowane teleskopy, które pojawią się w niedalekiej przyszłości.

 

Jeśli chodzi o obecną eksplozję, astronomowie nadal zbierają dane, obserwując obiekt przy użyciu różnych długości fal, w tym promieni rentgenowskich. Kolejnym zadaniem jest ustalenie temperatury obiektu.

 

Gwiazdy pierwszej ery, podobnie jak najstarsze górskie kopalnie, zachowywały w sobie tajemnice ewolucji wszechświata. Jednak te nowe odkrycia wskazują, że rzeczywistość może być bardziej skomplikowana niż sądziliśmy dotychczas. Pył węglowy odkryty w tak młodym wszechświecie zmienia nasze postrzeganie dynamiki procesów chemicznych mających miejsce w tym okresie.

 

 

Naukowcy odkryli pył węglowy o przesunięciu ku czerwieni 4-7, co stanowi istotne ograniczenie dla modeli i scenariuszy powstawania pyłu we wczesnym wszechświecie. Pierwszy miliard lat życia Wszechświata, znany jako Kosmiczny Brzask, był czasem krytycznym. W tym czasie powstały pierwsze atomy, pierwsze gwiazdy, aw ciemności rozkwitło pierwsze światło. Jednak gwiazdy musiały utworzyć znaczną liczbę pierwiastków cięższych niż wodór i hel.

 

Pierwszy miliard lat życia Wszechświata, znany jako Kosmiczny Brzask, był czasem krytycznym. W tym czasie powstały pierwsze atomy, pierwsze gwiazdy, aw ciemności rozkwitło pierwsze światło. Jednak gwiazdy musiały utworzyć znaczną liczbę pierwiastków cięższych niż wodór i hel.

 

Pył węglowy jest nie tylko cennym wskaźnikiem procesów chemicznych, ale również kluczem do zrozumienia, jak gwiazdy pierwszych pokoleń mogły wpłynąć na kształtowanie się wszechświata. Jednak wyzwanie polega teraz na przemyśleniu i dostosowaniu naszych obecnych modeli wszechświata. Odkrycie pyłu węglowego we wczesnym wszechświecie to nie tylko dowód na jego obecność, ale również wyzwanie do zrozumienia, jak mogło to się stać i co to oznacza dla ewolucji kosmicznej materii.

 

W świecie astronomii każde nowe odkrycie przyczynia się do pogłębienia naszej wiedzy na temat wszechświata. Ostatnio Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) dostarczył niesamowitego widoku Mgławicy Pierścień, otwierając nowe możliwości badania i zrozumienia tego zjawiska.

 

Mgławica Pierścień, położona w gwiazdozbiorze Lutni, to niezwykle ważny obiekt na niebie. Ta mgławica planetarna, widoczna jako świecący pierścień gazu i pyłu, nie tylko jest fascynującym obiektem do obserwacji, ale również dostarcza klucza do zrozumienia przyszłości naszego własnego Słońca.

 

Nowe zdjęcia wykonane przez JWST nie tylko ukazują niezrównane piękno Mgławicy Pierścień, ale również odkrywają nieznane wcześniej szczegóły. Eksperci są zachwyceni poziomem dokładności i precyzji tych obrazów, które odsłaniają wewnętrzną strukturę mgławicy oraz otaczające ją obszary z niespotykaną dotąd wyrazistością.

 

Wyróżniają się na nich nie tylko rozszerzające się otoczki mgławicy, ale również wewnętrzny obszar wokół centralnego białego karła, co pozwala naukowcom zgłębiać tajemnice tego niebiańskiego zjawiska.

 

Jednym z najważniejszych aspektów tego odkrycia jest możliwość wykorzystania Mgławicy Pierścień jako swoistego laboratorium do badania ewolucji mgławic planetarnych. To otwiera drzwi do badania procesów, które kształtują te skomplikowane formacje i pomaga w lepszym zrozumieniu, jak mogą one wyglądać w różnych stadiach życia gwiazdy.

 

To, co sprawia, że Mgławica Pierścień jest szczególnie fascynująca, to jej związek z przyszłością naszego własnego Słońca. Uważana za zwiastun jego przyszłej transformacji, daje naukowcom wgląd w procesy, które kiedyś mogą zachodzić w naszym systemie słonecznym.

 

Nowe zdjęcia Mgławicy Pierścień, wykonane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba, nie są tylko oszałamiającą wizualizacją tego niebiańskiego cuda. To również źródło cennych informacji, które mogą zrewolucjonizować nasze zrozumienie wszechświata, procesów gwiazdowych i przyszłości naszego Słońca. Dla naukowców i astronomicznych entuzjastów te obrazy są nie tylko piękne, ale także inspirujące, przypominając nam o nieograniczonych możliwościach badania i odkrywania tajemnic wszechświata.

Strumień Magellana, majestatyczna struktura gazu i pyłu, która rozciąga się między naszą Galaktyką a dwoma jej karłowatymi towarzyszami, Wielkim i Małym Obłokiem Magellana, zawsze fascynował naukowców. Wydłużony na aż 600 000 lat świetlnych i mający długość szacowaną na dwieście do trzystu milionów słońc, ten strumień stanowi klucz do zrozumienia połączeń galaktycznych.

 

Choć astronomowie od dawna zakładali, że w Strumieniu Magellana muszą istnieć gwiazdy, do niedawna nie byliśmy w stanie ich zobaczyć. Ale w końcu nadszedł przełom, a wszystko to dzięki teleskopowi Gaia.

 

Korzystając z danych z Gaia, naukowcom z USA i Australii udało się zidentyfikować 13 czerwonych olbrzymów, które prawdopodobnie należą do Strumienia Magellana. Dla świata nauki to wielkie odkrycie, ponieważ te gwiazdy mogą być kluczem do zrozumienia intensywności ruchu materii między galaktykami, a także do lepszego zrozumienia historii i przyszłości Obłoków Magellana.

 

Jednak nie jest to tylko odkrycie gwiazd. Niektóre z nich wykazały niską metaliczność, co może świadczyć o ich starożytnym pochodzeniu. To zaskakujące odkrycie wskazuje, że historia Strumienia Magellana może być znacznie bardziej złożona, niż wcześniej przypuszczano.

 

Czy Strumień Magellana ma więcej tajemnic do odkrycia? Czy te starożytne gwiazdy mogą rzucić nowe światło na ewolucję naszego kosmicznego sąsiedztwa? Odpowiedzi na te pytania będą wymagały dalszych badań.

 

Odkrycie gwiazd w Strumieniu Magellana jest nie tylko fascynującym triumfem naukowym, ale także przypomnieniem, że kosmos wciąż ma wiele tajemnic do odkrycia. To także wspaniały przykład tego, jak wykorzystanie najnowocześniejszej technologii może otworzyć nowe horyzonty w naszym zrozumieniu wszechświata.

 

Strumień Magellana, który kiedyś był po prostu cienką smugą na nocnym niebie, teraz odsłania swoje sekrety, dodając nowy rozdział do naszej wiedzy o galaktycznych połączeniach. To inspirujące odkrycie zapewne sprowokuje dalsze badania i pozwoli nam lepiej zrozumieć, jak nasza Galaktyka komunikuje się z innymi galaktykami w naszym kosmicznym sąsiedztwie.