Korzystając z Teleskopów Magellana w Chile, włoscy astronomowie dokonali fascynujących obserwacji gigantycznej gromady galaktyk Abell 2744, znanej również jako gromada Pandora. Wyniki ich kampanii obserwacyjnej, opublikowane niedawno na serwerze preprint arXiv, przedstawiają nowe i istotne informacje dotyczące właściwości tego niezwykłego klastra.

Gromada Pandora, usytuowana około 4 miliardów lat świetlnych od Ziemi, stanowi imponującą skupisko galaktyk o masie szacowanej na około 4 biliony mas Słońca. Naukowcy zauważyli, że ta gromada wykazuje jedno z najbardziej skomplikowanych zjawisk łączenia się w historii, co wzbudziło szczególne zainteresowanie zespołu astronomów, na czele z Davide Abriolą z Uniwersytetu w Mediolanie.

Nowe obserwacje przeprowadzone za pomocą kamery MegaCam na Teleskopach Magellana ujawniły, że przewidywana całkowita masa gromady Pandora wynosi około 2,56 biliarda mas Słońca, rozlokowana w odległości 7,66 miliona lat świetlnych od najjaśniejszej galaktyki w południowo-zachodniej części klastra. To czyni gromadę Pandorą jednym z najbardziej masywnych konglomeratów galaktyk znanych obecnie.

Analiza rozkładu masy gromady ujawniła trzy obszary o dużej gęstości, które stanowią podstruktury w centralnej części gromady Pandora. Jedna z tych struktur znajduje się w południowo-wschodnim regionie gromady, bardzo blisko najjaśniejszej galaktyki w klastrze, podczas gdy pozostałe dwie lokalizacje to północno-zachodni narożnik.

Autorzy badania podkreślają, że uzyskane wyniki potwierdzają, iż gromada nie ulega osłabieniu, lecz jest efektem skomplikowanej fuzji galaktyk, zgodnie z wcześniejszymi analizami.

Wnioski astronautów z Włoch z pewnością rzucają nowe światło na tajemnice gromady Pandora, nadal pozostawiając wiele zagadek do rozwiązania. Ich praca stanowi cenny wkład w zrozumienie niezwykłych zjawisk zachodzących na skalach kosmicznych, otwierając nowe perspektywy dla dalszych badań nad galaktycznymi zespołami.