W nowym badaniu naukowcy znaleźli nowe dowody na to, że wąwozy na zboczach marsjańskich kraterów powstały w okresach rozmrażania lodowatej wody na powierzchni planety i pod nią. Badania prowadzone przez naukowców z Brown University rzucają światło na powstawanie kanałów przypominających wąwozy, które przecinają zbocza kraterów uderzeniowych na Marsie. Artykuł ukazał się w czasopiśmie naukowym Science

 

Rysując podobieństwa między marsjańskimi wąwozami a wąwozami w suchych dolinach Antarktydy, które powstają w wyniku erozji wodnej topniejących lodowców, naukowcy zbudowali model symulujący warunki, w jakich na Marsie może istnieć woda w stanie ciekłym. Odkryli, że gdy Mars jest nachylony pod kątem 35 stopni w stosunku do swojej osi, atmosfera staje się na tyle gęsta, że ​​powoduje krótkotrwałe epizody topnienia w miejscach, w których znajdują się wąwozy.

 

Według Jima Heada, planetologa z Brown University, badanie to wypełnia krytyczne luki w naszej wiedzy na temat powstawania tych wąwozów. „Z poprzednich badań wiemy, że we wczesnych stadiach historii Marsa płynąca woda istniała na powierzchni w postaci sieci dolin i jezior” – wyjaśnia. "Ale około 3 miliardy lat temu cała ta płynna woda została utracona, a Mars stał się czymś, co nazywamy pustynią hiperaridową lub polarną. Pokazujemy, że nawet potem, a także w niedawnej przeszłości, kiedy oś Marsa przechyliła się o 35 stopni, nagrzała się wystarczy, aby stopić śnieg i lód, zwracając wodę w stanie ciekłym, aż temperatura spadnie i ponownie zamarznie”.

 

Wyniki obalają wcześniejsze teorie, jakoby marsjańskie wąwozy powstały w wyniku mroźnego odparowania dwutlenku węgla, powodując zsuwanie się skał i gruzu ze zboczy. Wysokość i erozja wąwozów wskazują, że w ich powstaniu brały udział wody roztopowe z lodowców. Jednak udowodnienie istnienia wody w stanie ciekłym na Marsie było trudne ze względu na ekstremalnie niskie temperatury.

 

Naukowcy sugerują, że powstawanie wąwozów na Marsie następowało w okresach topnienia lodu i parowania dwutlenku węgla. Ich zdaniem proces ten powtarzał się na przestrzeni ostatnich kilku milionów lat, a ostatni raz miał miejsce około 630 000 lat temu. Autorzy badania sugerują, że gdyby w miejscach wąwozów znajdował się lód, gdy oś Marsa przechyliła się o około 35 stopni, wówczas warunki byłyby idealne do jego stopienia, gdyż temperatura wzrosłaby powyżej zera.

 

To przełomowe badanie nie tylko pogłębia naszą wiedzę na temat historii geologicznej Marsa, ale także rodzi intrygujące pytania dotyczące możliwości życia na czerwonej planecie w przeszłości i obecnie. Ponieważ naukowcy będą nadal zgłębiać tajemnice Marsa, wyniki te bez wątpienia będą ważnym krokiem w odkrywaniu tajemnic pobliskiej planety.